نقش بنیادین قوانین در دستیابی به اهداف توسعه پایدار مرتبط با سلامت

در سال ۲۰۱۵ ، کشورهای عضو سازمان ملل متحد، دستور کار ۲۰۳۰ برایتوسعه پایدار را به تصویب رساندند که بر اساس این طرح مشترک و جهانی، صلح و رفاهبرای همه مردم و برای کره زمین فراهم خواهد شد. ۱۷ هدف توسعه پایدار (SDGs) برای کشورها تدوین شد تا به آنها توجه نموده و آنها را اجرایی کنند. در این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس اسناد کتابخانه ای و الکترونیکی، بررسی می کنیم که حقوق و قوانین به ویژه حقوق بین الملل بشر، چه اقداماتی را می تواند برای اهداف توسعهپایدار مرتبط با سلامت انجام دهد، چراکه سلامت یک حق بشری است. ما همچنیننقش قانون را در تضمین سلامت برای همه و نیز رسیدگی به هفت چالش نوظهوربهداشتی را مورد بحث قرار می دهیم . با توجه به تعریف موسع سازمان جهانی بهداشتاز سلامت، می توان مشاهده نمود که کلیه SDG ها به نوعی بر سلامت انسان تاثیرگذارند، از این رو هدف سلامت (SDG۳) می تواند در مرکز دستور کار ۲۰۳۰ برایتوسعه پایدار قرار گیرد. در این تحقیق به این واقعیت خواهیم رسید که حقوق و قوانینمی توانند و می بایست نقش مهمی را در دستیابی به تمام اهداف توسعه پایدار مرتبط باسلامت و بهداشت، با اجرای مناسب حق بر سلامت، ایفا نماید، به گونه ای که هیچکسپشت سر گذاشته نشود.

کلیدواژه ها:

حق بر سلامت ، اهداف توسعه پایدار ، حقوق بین الملل ، دستورکار ۲۰۳۰ ، سازمان جهانی بهداشت