ضمان ناشی از تجویز دارو توسط پزشک

یکی از مباحث مهم و کاربردی مساله ضمان یا عدم ضمان طبیب در امرتجویز دارو است.در این مقاله کوشیده ایم با روش کتابخانه ای دو دیدگاه ضمان یا عدمضمان طبیب را بررسی نماییم.به نظر می رسد با وجود ظاهر ماده ۴۹۶ قانون مجازاتاسلامی اصل بر عدم ضمان طبیب می باشد.ادله فقهی عدم ضمان نیز در این مقالهبررسی شده است و به نظر می رسد ادله عدم ضمان در فقه امامیه اقوی از ضمان باشد.ودر آخر پیشنهاد اصلاح ماده ۴۹۶ قانون مجازات اسلامی ارائه شده است.پیشنهاد میشود ماده ۴۹۶ بدین شکل اصلاح شود: «پزشک حاذق در معالجات یا موارد تجویز دارویی که دستور انجام آن را به مریض یا پرستار و مانند آن صادر می نماید،ضامن نیست،مگر آنکه دچار تقصیر شده باشد یا مطابق ماده ۴۹۵ این قانون از بیمار یا ولی اوبرائت یا اذن در معالجه اخذ نکرده باشد». همچنین پیشنهاد می شود که در مورد شخصیتهای حقوقی عهده دار امر درمان پیش بینی مسئولیت مطلق براساس فرض تقصیر صورت گیرد تا شاهد توزیع مناسب ضرر باشیم .

کلیدواژه ها:

تجویز ، پزشک ، ضمان ، عدم ضمان ، قانون مجازات اسلامی