حفظ اسرار بیمار با تاکید حقوق بین الملل سلامت بر مسئولیت بین المللی دولت

زمینه و هدف: در بین دولت ها بعنوان بزرگترین تابعان حقوق بین الملل،سامانه های ملی پرونده الکترونیک سلامت عمدتا توسط اشخاص حقیقی شاغل درنظامات درمانی بارگذاری و کنترل می شوند. در طول بیماری فراگیر، داده های ذخیرهشده در چنین پرونده هایی می تواند توسط مقامات حقوق عمومی و یا حقوق خصوصیبرای شناسایی افراد دارای خطر سلامتی خاص، استفاده شود .روش و ملاحظات اخلاقی: مقاله حاضر، از منظر مقررات و اخلاق پزشکی منطبق برحقوق بین الملل بر این پرسش معطوف شده استد که آیا چنین دسترسی به داده هامی تواند در درازمدت برای وضعیت سلامتی فرد و همچنین رعایت اسرار بیماران برفرض انتشار اسناد به اشخاص غیر، مضر باشد یا خیر. این مهم ممکن است در صورتیمحقق شود که داده های استخراج شده نه تنها به منظور اطلاع رسانی به افراد مورداستفاده قرار گیرد، بلکه به عنوان مبنایی برای اقدامات انجام شده بر خلاف موازینحقوق بین الملل حتی برای سوء رفتارهای بین المللی برای دولت ها مورد نظر باشد.مفروض می باشد و می تواند منجر به اختلال » نقض تعهد « این ممکن است به عنواننظم و امنیت داخلی و حدوث اعمال متخلفانه شود.یافته ها و نتیجه گیری: چنین پیامدهای ناخواسته ای از منظر اخلاقی و قانونی نگرانیهایی را ایجاد می کند که منجر می شود حتی در مواقع همه گیری، دسترسی بهداده های شخصی ذخیره شده در پرونده های درمانی- بهداشتی تحت کنترل اشخاص باید تنها به عنوان آخرین راه حل با لحاظ لزوم امنیت سایبری مورد استفاده قرار گیرد، در حالی که این مشارکت به چارچوب قانونی در اتحادیه اروپا می پردازد، ملاحظات آن به سایر سیستم های ملی پرونده الکترونیک سلامت قابل انتقال بوده و اجماع بینالمللی برای برخورد چنین نشرهای غیرقانونی را از طریق حقوق بین الملل برای دول می طلبد.

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل ، سلامت ، اسرار بیمار ، نقض تعهد ، مسئولیت بین المللی