مسئولیت پزشک و داروساز در استفاده فرعی از داروها (Off-labe)

تجویز فرعی عبارت از توصیه یک دارو برای بیماری توسط پزشک یا داروسازاست که سازمانهای ناظر تاییدی برای استفاده از آن دارو برای این بیماری نداده اند .حوادث اخیر در مواجه با کووید-۱۹، چنین تجویزی را مورد توجه قرار می دهند. یکی از مهمترین شیوه های موثر در این زمینه طرح الزام تجویز دارو بر اساس روشتایید شده است که در این روش به موضوع تجویز داروی فرعی و برنامه های لازمبرای برخورد با آن از جمله حمایت های کیفری پرداخته می شود و در کشورهاییهمچون امریکا و اتحادیه اروپا به قانون اجرایی بدل گشته است. چراکه سود سرشارناشی از فروش دارو به بیماران و مراکز درمانی توسط داروسازی ها و اغوای پزشکان بهدریافت انواع هدایای نقدی و غیر نقدی در نتیجه فروش این محصولات همواره خطرتجویز داروهای غیر مرتبط با بیماری مراجع را در پی خواهد داشت. لذا ورود نظامحاکمیتی سلامت در هر کشوری تضمینی مناسب برای حمایت از حقوق بیماران بودهکه با ایجاد مسئولیت های حقوقی و کیفری از خودسری های پزشکان و داروسازانممانعت می نماید.در این مقاله تلاش شده است جایگاه تجویز فرعی دارو توسط پزشکان و داروسازان درسیاست کیفری سنجیده شده و نقاط اشتراک و افتراق آنها روشن و پیشنهادهاییبرای رفع خلاءهای احتمالی و توجه قانونگذار به نبود قانون صریح در این خصوص درسیاست کیفری ایران ارائه شود مشخصا مطالعه نظام حقوقی سایر کشور ها و سیاستکیفری ایشان در مواجهه با این موضوع روش اصلی این نوشتار می باشد. لذا اینپژوهش یک مطالعه بنیادی- کاربردی است که بر اساس روش توصیفی و تحلیلی با ابزار کتابخانه ای گردآوری گردیده و تحلیل های میان رشته ای درآن سبب پیشنهاداتی در جهت اغنای نظام حقوقی ایران و تبیین مسئولیت کیفری در موارد بروز بحران های سلامت می گردد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت کیفری ، سیاست کیفری ، تجویز فرعی ، دارو ، پاسخ های کیفری ، الزام جایگزینی