تبیین روابط علی بین نظام های مغزی رفتاری و عملکرد خانواده براساس نقش واسطه ای تنظیم هیجان در زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای تنظیم هیجان در رابطه غیرمستقیم بین نظام های مغزی رفتاری و عملکرد خانواده را در زنان متاهل بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۶۰۰ زن متاهل مراجعه کننده به فرهنگسراهای امام خمینی و قیطریه در منطقه ۱ شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بود که به روش نمونه گیری در دسترس از میان آن ها ۳۵۰ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر شامل پرسشنامه سنجش خانوادگی مکمستر (۱۹۸۳)؛ پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) و مقیاس سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴) بود. پس از حذف ۲۶ پرسشنامه مخدوش و پرت، جهت تحلیل داده ها از روش الگویابی معادله های ساختاری استفاده شد. در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین نظام فعالساز رفتاری با عملکرد خانواده مثبت بود (P=۰/۰۰۱, β=۰/۱۲۶). ضریب مسیرمستقیم بین راهبردهای مثبت تنظیم هیجان با عملکرد خانواده (P=۰/۰۰۱, β=۰/۴۳۹) مثبت و ضریب مسیر مستقیم بین راهبردهای منفی و عملکرد خانواده (P=۰/۰۰۱, β=۰/۲۶۲) منفی بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین نظام فعال ساز رفتاری و عملکرد خانواده مثبت (P=۰/۰۰۱, β=۰/۱۳۶) بود. براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر پیشنهاد می شود، درمانگران مداخلات بالینی لازم را برای تقویت و اصلاح نظام های مغزی رفتاری و تنظیم هیجان زنان متاهل در نظر بگیرند تا در عملکرد روزمره، اجتماعی و همچنین عملکرد خانوادگی شان بهبود حاصل شود.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، عملکرد خانواده ، نظام فعال ساز رفتاری