الگوی مشارکت ورزشی و شاخص های سلامت کشورها (مطالعه تطبیقی ایران و کشورهای اروپایی)
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 155
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CIPSA09_057
تاریخ نمایه سازی: 7 تیر 1403
چکیده مقاله:
هدف از این مطالعه بررسی و تحلیل الگوی مشارکت ورزشی و شاخص های سلامت ایران و کشورهای برتر اروپایی در زمینه مشارکت ورزشی بود. این پژوهش بر اساس هدف از نوع مطالعات کاربردی و بر اساس نوع داده های مورد استفاده از نوع مطالعات کیفی بود که با رویکرد تطبیقی انجام گرفت. سطح مکانی تطبیق شامل پنج کشور برتر اروپایی در زمینه مشارکت ورزشی و کشور ایران بود. بر اساس گزارش کمیسیون اروپا (۲۰۲۲) در قاره اروپا کشورهای (فنلاند، لوکزامبورگ، هلند، سوئد، دانمارک،) به ترتیب با نرخ ٪۷۱، ٪۶۳، ٪۶۰، ٪۵۹ و ٪۵۹ بالاترین نرخ مشارکت ورزشی هفتگی را داشتند. در ایران از آنجاکه آمار ملی در زمینه مشارکت ورزشی وجود ندارد طبق گزارش مرکز پژوهش های مجلس (۱۳۹۸) میزان مشارکت ورزشی براساس آخرین آمار وزارت ورزش و جوانان ۲۱ درصد گزارش شده است که آمار اعلام شده در این بررسی مبنای مقایسه قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد کشورهای برتر اروپایی در زمینه مشارکت ورزشی از نظر شاخص جهانی کیفیت زندگی (Quality of life) در سال ۲۰۲۲ وضعیت ممتازی داشته اند. رتبه جهانی (فنلاند، لوکزامبورگ، هلند، سوئد، دانمارک،) در شاخص کیفیت زندگی، به ترتیب ۶-۱۸-۷-۱ و ۲ بود. همچنین رتبه ایران در شاخص کیفیت زندگی ۸۶ گزارش شده است. طبق تحلیل داده ها الگوی مشارکت ورزشی در کشورهای منتخب و موفق شامل؛ توجه ویژه به ورزش کودکان و ورزش دانش آموزی و تبدیل ورزش به فرهنگ از طریق آموزش، اختصاص بودجه قابل توجه و وجود مشوق ها و طرح های ملی بود. همچنین در تحلیل الگوی مشارکت ورزشی کشورهای موفق مولفه های اصلی ترویج فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی شامل (فعال کردن جامعه ؛ ایجاد محیط فعال (توجه به فضاها و اماکن موجود)؛ فعال کردن افراد و ایجاد اراده در جهت فعال کردن حاکمیت ) مورد تایید قرار گرفت. بنابراین به نظر می رسد توجه ویژه به افزایش نرخ مشارکت ورزشی در ایران به عنوان یک شاخص اثرگذار در سلامت جامعه بیش از پیش ضرورت دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صادق رنجبر
کاندیدای دکتری، گروه علوم رفتاری و شناختی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهدی شهبازی
گروه علوم رفتاری و شناختی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران