رابطه بین سلامت اجتماعی و انزوای اجتماعی در دانش آموزان

زمینه: امروزه انزوای اجتماعی در ایران یکی از مهم ترین مسائل مرتبط با گرفتاری های اجتماعی در میان جوانان است که با سلامت اجتماعی آن ها رابطه دارد. هدف: با توجه به ضرورت تحلیل این موضوع، هدف پژوهش حاضر رابطه بین سلامت اجتماعی و انزوای اجتماعی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان دلفان بود. روش: این تحقیق از نظر نحوه جمع آوری داده ها از نوع توصیفی با طرح همبستگی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهرستان دلفان در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل می دادند که از بین آن ها نمونه ای به حجم ۱۷۲ نفر شامل ۸۸ نفر پسر و ۸۴ نفر دختر و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز(۲۰۰۴) و پرسشنامه انزوای اجتماعی چلپی و کافی (۲۰۰۴) استفاده شد. همچنین تجزیه و تحلیل داد ه ها با بهره گیری از نرم افزارSpss ۲۵ در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین سلامت اجتماعی و انزوای اجتماعی دانش آموزان ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. همچنین از بین خرده مقیاس های سلامت اجتماعی بین شکوفایی اجتماعی، انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی و مشارکت اجتماعی با انزوای اجتماعی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. اما بین خرده مقیاس همبستگی اجتماعی و انزوای اجتماعی دانش آموزان رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با افزایش سلامت اجتماعی دانش آموزان می توان از بروز انزوای اجتماعی آن ها جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، انزوای اجتماعی ، انسجام اجتماعی ، دانش آموزان