اثربخشی طرحواره درمانی بر نشخوار ذهنی زنان سرپرست خانواده

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر نشخوار ذهنی در زنان سرپرست خانواده بود. طرح تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایشی و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان سرپرست خانواده ۳۰ تا ۵۰ ساله حاضر در بهزیستی شهر مشهد در سال ۱۳۹۹ بود که حدود ۶۴۰۰ نفر هستند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به سه و پرسشنامه مقیاس پاسخ نشخوار ذهنی (تری نور و همکاران، ۲۰۰۳) پاسخ دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، طرحواره درمانی گروهی را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد و داده ها به کمک نرم افزار spss-۲۲ تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی گروهی به طور معنی-داری منجر به کاهش نشخوار ذهنی در زنان سرپرست خانواده می-شود. در نتیجه می توان گفت طرحواره درمانی گروهی رویکرد مناسبی جهت کاهش نشخوار ذهنی در زنان سرپرست خانواده می باشد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، نشخوار فکری ، زنان سرپرست خانواده