آسیب های اجتماعیوتاثیر طلاق بر خودکشی فرزندان

خودکشی دومین علت اصلی مرگ و میر در سنین ۱۵ تا ۲۹ سال در سطح جهان و همواره یکی ازنگرانی های عمده بهداشت عمومی است. پیشگیری از خودکشی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از اولین برنامه روان درمانی سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال ۲۰۱۳ است که به موجب آن کاهش نرخ خودکشی در کشورها به میزان ۱۰ درصد تا سال ۲۰۲۰ هدف گذاری شد . هدف از این مطالعه مرور روایتی شناسایی عواملخطر خودکشی در نوجوانان در جهان است .گناه به تنهایی گناه محسوب نمی شود؛ لکن فکر گناه، موجب کدورت قلب و سلب توفیق از شخص می شود وممکن است شخص را وادار به بعضی مقدمات حرام نماید. برای پرهیز از وسوسه های شیطانی، لازم است انسانفکر گناه را نیز از خود دور کند؛ قابل توجه آنکه، خودکشی از گناهان کبیره است و شخص را به عذاب الهیمبتلا می نماید و کسی که بر خدا توکل کند، مشکلات نمی تواند او را از پای درآورده و به خودکشی وادارسازد .عامل اساسی خودکشی توجه انسان به حیات دنیوی و به بیان دیگر، غفلت او از زندگی جاودان خود درقیامت است. بدیهی است کسی که نتواند این راه را پیدا کند، و روحیه دینی برای کنترل خود نداشته باشد،شاید نابخردانه خلاصی خود را بهتر از حیات تصور کند. برخی که در خانواده های محترم می زیسته اند وناخواسته مرتکب معاصی شهوی شده اند، به جای توبه و انابه به درگاه حق، راه شستشوی ننگ خود را درخودکشی می یابند و البته این خود گناهی به مراتب سنگین تر از معاصی گذشته آنان است. جدایی پدر ومادر از هم می تواند عامل بسیاری از خودکشی های فرزندان ما به علت نبود محبت و توجه کافی، مورد مقایسهقرار گرفتن با همسالان و ... در جامعه باشد. توجه صحیح به عذاب و عقوبت اخروی خودکشی کننده واینکههیچ امکان نجاتی برای او نبوده و جاودان در آتش است، تاثیری مهم در از بین رفتن این معصیت می تواندداشته باشد .