ارتباط کیفیت دلبستگی به خدا و طرحواره های ناکارآمد معنوی با سلامت روانی درجوانان اقدام کننده به خودکشی در شهر همدان

خودکشی یکی از معضلات بهداشت روانی در جوانان است که در دهه های اخیر روند رو به افزایشی داشته است. هدفاز این پژوهش، بررسی ارتباط کیفیت دلبستگی به خدا و طرحواره های ناکارآمد معنوی با سلامت روانی در جوانان اقدامکننده به خودکشی در شهر همدان بود. این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود و جامعه آماری آن کلیه افراد ۲۰ تا ۴۰ساله ساکن شهرستان همدان بودند که به علت اقدام به خودکشی در بیمارستان سینای شهر همدان در سه ماهه دومسال ۱۴۰۲ بستری شده بودند. تعداد این افراد ۱۹۶ نفر بود. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، ۱۲۶ نفر مشخص و بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از اعداد تصادفی انتخاب شد. داده های مورد نیاز با استفاده ازپرسشنامه دلبستگی به خدا توسط علیائی و همکاران ( ۱۳۹۰)، پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ ( ۱۹۷۲) و پرسشنامهطرحوارهای ناسازگار اولیه یانگ ( ۱۹۸۸) گردآوری و با استفاده از رگرسیون چند متغیری به روش همزمان و آزمونهمبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که از میان طرحواره های ناکارآمد معنوی، به ترتیب محرومیتهیجانی ( ۰۱ / ۰ > p )، انزوای اجتماعی ( ۰۱ / ۰ > p )، ایثار ( ۰۵ / ۰ > p )، آسیب پذیری ( ۰۱ / ۰ > p ) بصورت منفی و درمیان مولفه های دلبستگی به ترتیب، ارتباط ( ۰۱ / ۰ > p ) و توکل ( ۰۵ / ۰ > p ) در تبیین واریانس سلامت روان بصورتمثبت تاثیر دارند. همچنین بین سلامت روان و دلبستگی به خدا، ارتباط با خدا، توکل به خدا و اعتماد به خدا رابطه مثبتمعناداری وجود دارد ( ۰۱ / ۰ > p ) و بین سلامت روان با تمامی طرحواره های ناکارآمد در بین جوانان شهر همدان رابطهمنفی معناداری وجود دارد ( ۰۱ / ۰ > p ).