ارزیابی اثر طراحی رفتارگرا بر چندصدایی فضاهای جمعی

شکل زندگی انسان متشکل از رفتارهای او است و فضا تاثیر بسزایی در شکل گیری رفتار دارد، همچنین هر رفتار در شکل گیری ماهیترفتار بعدی تاثیرگذار است. در نگرش رفتار شناختی، انسان موجودی رفتارگرا به شمار می رود و به جای بررسی احساسات و افکار وی،رفتارش مطالعه می شود. رابطه ی انسان و محیط در این رویکرد پویا و در حال تغییر فرض شده و در چند سطح بررسی می شود. امروزه درساخت محیط زندگی در بسیاری از مواقع مشاهده می شود علیرغم دقت به تمامی تمهیدات اما باز هم محیط های ساخته شده، فضاهایعمومی و خصوصی، آن پویایی و سرزندگی مطلوب را ندارند، به بیان دیگر کاربران ارتباط مطلوبی با آن برقرار نمیکند و همچنین عدمسنخیت رفتار فرهنگی با ویژگی های کالبدی محیط ایجاد معضل میکند. همچنین ادراک انسان از محیط پدیده ای پویا بوده و در طولزمان همراه با افزایش سن، آگاهی و تجربه تغییر می کند. برای آن که بتوان بر مبنای الگوهای رفتاری، محیط را سازماندهی کرد می بایدفعالیت های غالب هر محیط را که در حال وقوع است، مشاهده کرد و یا بتوان فعالیت های غالبی که ممکن است در محیط واقع شود، پیشبینی کرد. به این ترتیب در این گونه محیط ها، نه تنها محیط "تک صدا " نیست بلکه در آن "صداهای دیگری" شنیده می شود، در واقعویژگی چندصدایی در آن به وجود می آید. بدیهی است که انسان موجودی اجتماعی است و فضاهای جمعی پیوند دهنده ی اعضای یکجامعه. رفتارگرایی کمک می کند تا فضاهای جمعی پاسخگوی مناسبتری برای رفتارهای گوناگون کاربران باشند و مود توجه واقع گردند.لذا به جهت اهمیت این موضوع، در مطالعه حاضر که با روش کتابخانه ای و توصیفی-تحلیلی صورت گرفته، به ارزیابی اثر طراحی رفتارگرابر چندصدایی فضاهای جمعی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، نگرش رفتار شناختی ، طراحی رفتارگرا ، چند صدایی ، فضاهای جمعی