تاثیر مهاربند همگرا بر ضریب رفتار سازه های فولادی با تحلیل پوشاور

امروزه روش رایج طراحی لرزه ای سازه ها در آیین نامه ها براساس روش استاتیکی معادل و تعیین برش پایه طراحی با استفادهاز طیف خطی می باشد. در این روش برای تعیین برش پایه طراحی از ضریبی به نام اصلاح پاسخ یا ضریب رفتار استفاده میشود تا بتوان به کمک آن رفتار غیرخطی سازه را در نظر گرفت. این ضریب دارای پیچیدگی های خاص بوده و به عواملمختلفی بستگی دارد. مقدار این ضریب از نتایج آزمایش های انجام شده تعیین شده است. مسئله مهم در این بین، محاسبه وتخمی ن مقادیر شکل پذیری و اضافه مقاومت سازه می باشد که در آیین نامه ها به اعدادی برای این مقادیر بسنده شده است.این اعداد و ارقام با توجه به نوع سیستم سازه ای و نیز روش طراحی قاب ها متغیر است. بطور کلی نمی توان برای یک نوعسازه و برای تمام محدوده های پریودی آن یک ضریب اضافه مقاومت و یک ضریب شکل پذیری یکسان در نظر گرفت که اینمقادیر به نوع سازه و فرم آن بستگی دارد. روش طراح ی و اعمال محدودیت های طراحی در مقادیر اضافه مقاومت و شکلپذیری سازه ها بسیار موثر می باشد. بر این اساس مقدار ضریب رفتار برای قاب های فولادی دو بعدی در طبقات، ۵ ، ۱۰ ، ۱۵محاسبه شده و با مقادیر آیین نامه ای آن مقایسه گردیده است

کلیدواژه ها:

ضریب رفتار ، طراحی لرزه ای ، ضریب مقاومت افزون ، ضریب شکل پذیری ، تحلیل پوشاور