بررسی اثربخشی خانواده درمانی استراتژیک بر تعارضات زناشویی در خانواده های بدون رضایت زناشویی شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خانواده درمانی استراتژیک بر کاهش تعارضات زناشویی در خانواده های بدون رضایت زناشویی شهر اصفهان بود. مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و طرح مورد استفاده پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه زوجین دارای زندگی مشترک در شهر اصفهان بودند. نمونه گیری هدفمند از زوجینی که ملاکهای ورود و خروج پژوهش را دارا بودند صورت پذیرفت که به صورت تصادفی ساده به دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و ۲۰ نفری گواه تقسیم شدند. ابزار مطالعه پرسشنامه تعارضات زوجین ثنایی ذاکر و براتی (۱۳۸۷) و رضایت زناشویی اینریچ بود. جلسات آموزشی خانواده درمانی استراتژیک مدل گلادینگ شامل ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای بود. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) نشان داد که آموزش خانواده درمانی استراتژیک بر کاهش تعارضات زناشویی در خانواده های بدون رضایت زناشویی شهر اصفهان تاثیر داشته است (۰۱ / ۰ > P) و همچنین این آموزش ها سبب بهبود «همکاری؛ واکنش های هیجانی؛ رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان وی؛ امورمالی» گردید (P<۰/۰۵). از آموزش خانواده درمانی استراتژیک میتوان به عنوان درمانی سودمند در کاهش تعارضات زناشویی در خانواده های بدون رضایت زناشویی بهره مند شد.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی استراتژیک ، تعارضات زناشویی ، خانواده های بدون رضایت زناشویی