اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر درگیری تحصیلی، بهزیستی تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ورامین

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر درگی ری تحصیلی، بهزیستی تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش از نظر هدف کاربرد ی و از لحاظ شیوه اجرا و گردآوری داده ها، از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون همراه گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش، والدین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان ورامین در سال ۹۹ - ۱۳۹۸ است، که ۳۰ نفر به صورت خوشه ای تصادفی در بین مدارس مقطع ابتدایی شهرستان ورامین انتخاب شده و ۱۵ نفر به گروه آزمای ش و ۱۵ نفر به گروه کنترل گمارده شدند. سپس جلسات آموزش فرزندپروری مثبت برای والدین در گروه آزمایش به صورت یک بار در هر هفته و در قالب ۶ جلسهی ۹۰ دقیقه اجرا شد که در نهایت آموزش، شش هفته به طول انجامید. در این پژوهش، برای گردآوری داده ها، با توجه به ماهیت موضوع، از پرسشنامه بهزیستی تحصیلی پیترینن، سوینی و پیالتو (۲۰۱۴)، پرسشنامه درگیری تحصیلی توسط شوفلی و بکر (۲۰۰۶) و مقیاس امید به تحصیل خرمایی و کمری (۱۳۹۵) استفاده شد. سپس با استفاده از ازمون تحلیل کواریانس به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. نتایج نشان داد آموزش فرزندپروری مثبت بر درگیری تحصیلی، بهزیستی تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. بنابراین با افزایش آگاهی والدین در مورد نقش مهم فرزندپروری آنان میتوان در پیشبرد اهداف آموزش و پرورش در حوزه امید به تحصیل، بهزیستی تحصیلی و درگیری تحصیلی دانش آموزان موفق بود.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مثبت ، امید به تحصیل ، بهزیستی تحصیلی ، درگیری تحصیلی ، دانش آموزان