مقایسه توانمندی ایگو و مکانیزم های دفاعی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و افراد سالم

مقدمه: اختلال شخصیت مرزی منجر به اختلال و پریشانی قابل توجهی می شود و با چندین بیماری همراه پزشکی و روانپزشکی همراه است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه توانمندی ایگو و مکانیسم های دفاعی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با افراد سالم بود. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است که در سال ۱۴۰۲ به مراکز رواندرمانی شهر قزوین مراجعه کرده بودند که از بین آنها ۴۰ نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ۴۰ فرد سالم نیز که در سن و جنسیت با گروه بیمار همتا بودند، به شیوه دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های توانمندی ایگو (ماکسروم و همکاران، ۱۹۹۷)، پرسشنامه مکانیسم های دفاعی (اندروز و همکاران، ۱۹۹۳) و پرسشنامه چندمحوری میلون نسخه سوم (میلون، ۱۹۷۷) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها : نتایج نشان داد توانمندی ایگو در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به طور معناداری پایین تر از افراد سالم است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بیشتر از سبک های دفاعی رشد نا یافته و و افراد عادی از سبک های دفا عی رشد یافته استفاده میکنند. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش شواهدی برای نقش توانمندی و ایگو مکانیسم های دفاعی در ابتلا شخصیت مرزی است.

کلیدواژه ها:

توانمندی ایگو ، مکانیزم های دفاعی ، اختلال شخصیت مرزی