بررسی رابطه بین سیستم های فعال ساز/ بازداری رفتاری و علایم بدنی در زنان متاهل شهراصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سیست مهای فعالساز/ بازداری رفتاری و علایم بدنی در زنان متاهل شهراصفهان بود. نوع تحقیق توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه در پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شهر اصفهان در بازه ی سنی ۲۰ تا ۶۰ سال بودند، می باشد. جهت انتخاب نمونه ۴۰۹ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارت بودند از پرسشنامه نشانه های بدنی (SSD-۱۲) (توسینت، ۱۹۹۴) پرسشنامه نشانه های جسمانی (PHQ-۱۵) (کروئنکه، اسپیزر و ویلیامز، ۲۰۰۲)، مقیاس های سیستم فعال ساز / بازداری رفتاری (کارور و وایت، ۱۹۹۴)، استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از نرم افزارهای spss-۲۵ و Amoos-۲۴ استفاده شد. نتایج نشان داد که که بین علائم بدنی و سیستم های فعالساز رفتاری رابطه منفی معنادار و بین علائم بدنی و سیستم بازداری رفتاری رابطه مثبت معنادار وجود دارد (۰۵ / ۰ > p).

کلیدواژه ها:

علائم بدنی ، سیستم فعالساز رفتاری ، سیستم بازداری رفتاری