اثربخشی روایت درمانی بر نشخوار فکری در جانبازان جنگ تحمیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روایت درمانی بر نشخوار فکری در جانبازان شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و کاربردی و طرح مورد استفاده در این پژوهش از نوع طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام این پژوهش ۴۰ نفر از جانبازان شهر اصفهان به روش نمون هگیری هدفمند (یک گروه درمان و یک گروه کنترل) در دو مرحله پیش و پس آزمون از طریق پرسشنامه پاسخ های نشخوارگری نولن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) مورد سنجش قرارگرفتند. دوگروه طبق برنامه درمانی ۸ جلسه درمان روایت درمانی دریافت کرد و گروه کنترل مداخله دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از روش توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیره توسط نرم افزار SPSS استفاده شد . یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین نشخوار فکری در پس آزمون وجود دارد (۰۱ / ۰ = P). اثربخشی روایت درمانی موجب کاهش میانگین نمرات نشخوار فکری شد. نتابج پژوهش نشان داد که روایت درمانی تاثیر معنی داری بر بهبود نشخوار فکری جانبازان شهر اصفهان دارد، بنابراین میتوان از طریق روایت درمانی نشخوار فکری را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، نشخوار فکری ، جانبازان شهر اصفهان