برر سی رابطه ناگویی هیجانی و تنظیم شناختی هیجان در بین مراجعه کنندگان به مراکز جراحی زیبایی شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی هیجانی و تنظیم شناختی هیجان در بین مراجعه کنندگان به مراکز جراحی زیبایی شهر شیراز در سال ۱۴۰۳ بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و ابزار مورد استفاده پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (۲۰۰۶) و پرسشنامه ناگویی هیجانی پرث (۲۰۱۸) بوده است. جامعه افرا د مراجعه کننده به مراکز جراحی زیبایی شهر شیراز و نمونه آماری ۲۵۰ نفر از آنان بوده که به شیوه تصادفی انتخاب شدند. روش تجزیه و تحلیل داده ها همبستگی پیرسون بوده است. یافته ها نشان داد ناگویی هیجانی هم در سطح خرده مقیاس و هم در سطح نمره کل با تنظیم شناختی هیجان دارای رابطه معنادار بود (P<۰.۰۱). نتایج ضریب تع یین ((R(۲) نیز نشان داد که در کل مولفه های ناگویی هیجانی قادر به تبیین ۴۰ درصد از واریانس تنظیم شناختی هیجان بودند. براساس ضرایب بتای استاندارد شده نیز در درجه اول مولفه منفی- دشواری شناسایی احساسات (β=۰.۳۶, P<۰.۰۱)، در درجه دوم مولفه مثبت- دشواری توصیف احساسات (β=۰.۳۱, P<۰.۰۱)، در درجه سوم مولفه تفکر عمومی- بیرونی (β=۰.۲۷, P<۰.۰۱) و در نهایت مولفه منفی- دشواری توصیف احساسات (β=۰.۱۸, P<۰.۰۱) در پیش بینی تنظیم شناختی هیجان نقش داشتند. بنابراین پیشنهاد میشود در مراکز و کلینیک های جراحی زیبایی پیش از انجام جراحی زیبایی این متغیرها هدف قرارداده شوند تا بتوان برنامه مشاوره پس از جراحی زیبایی را به منظور برخورد با چالش های هیجانی منفی احتمالی به شیوه اثربخش تری تنظیم نمود.

کلیدواژه ها:

تنظیم شناختی هیجان ، ناگویی هیجانی ، مراجعه کنندگان به مراکز جراحی زیبایی