اثربخشی آموزش فرزندپروری بارویکردپذیرش وتعهدبرتحمل پریشانی،تنظیم رفتاری هیجان واحساس کفایت والدینی مادران دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه بیش فعالی مقطع ابتدایی شهر اصفهان

مادران کودکان دارای اختلال نارسایی توجه بیشفعالی در فرآیند رشد و تربیت فرزند خود با چالش های بسیاری مواجه هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری با رویکرد پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی، تنظیم رفتاری هیجان و احساس کفایت والدینی مادران دانش آموزان دارای اختلال نارسایی توجه بیش فعالی مقطع ابتدایی شهر اصفهان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ روش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام مادران دانش آموزان دختر ۸ تا ۱۰ سال دارای اختلال نارسایی توجه بیش فعالی بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ در مدارس شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند . برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد و دانش آموزان ۸ تا ۱۰ سال به وسیله پرسشنامه کانرز فرم والد مورد بررسی قرار گرفتند و ۵۰ دانش آموز با اختلال نارسایی توجه بیش فعالی شناسایی شدند. در نهایت مادران ۳۰ نفر از دانش آموزان به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، پرسشنامه تنظیم رفتاری هیجان کرایج و گارنفسکی (۲۰۱۹) و پرسشنامه احساس والدین از شایستگی گیبورد- والستون و اندرسمن (۱۹۷۸) بود. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله فرزن دپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده گردید. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که مداخله فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد میزان تحمل پریشانی، تنظیم رفتاری هیجان و احساس کفایت والدینی مادران درگروه آزمایش را نسبت به گروه گواه به طور معناداری افزایش داده است (P<۰/۰۰۱).

کلیدواژه ها:

فرزندپروری با رویکرد پذیرش و تعهد ، تحمل پریشانی ، تنظیم رفتاری هیجان ، احساس کفایت والدینی ، اختلال نارسایی توجه بیش فعالی