اثربخشی روایت درمانی بر نشخوار فکری و تحمل ناکامی در زنان مطلقه شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روایت درمانی بر نشخوار فکری و تحمل ناکامی در زنان مطلقه شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و کاربردی و طرح مورد استفاده در این پژوهش از نوع طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام این پژوهش ۳۰ نفر از زنان مطلقه شهر اصفهان به روش نمونه گیری هدفمند (یک گروه درمان و یک گروه کنترل) در دو مرحله پیش و پس آزمون از طریق پرسشنامه پاسخ های نشخوارگری نولن هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و تحمل ناکامی هارینگتون (۲۰۰۵) مورد سنجش قرارگرفتند. دوگروه طبق برنامه درمانی ۸ جلسه درمان روایت درمانی دریافت کرد و گروه کنترل مداخله دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از روش توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیره توسط نرم افزار SPSS استفاده شد . یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین نشخوا ر فکری و تحمل ناکامی پس آزمون وجود دارد (۰۱ / ۰ = P). اثربخشی روایت درمانی موجب کاهش میانگین نمرات نشخوار فکری و افزایش میانگین نمره تحمل ناکامی شده است. نتابج پژوهش نشان داد که روایت درمانی تاثیر معنی داری بر بهبود نشخوار فکری و تحمل ناکامی زنان مطلقه دارد. بنابراین میتوان از طریق روایت درمانی نشخوار فکری را کاهش و تحمل ناکامی زنان مطلقه را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، نشخوار فکری ، تحمل ناکامی