اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر کاهش افسردگی و ابعاد آن در معلمان شهرضا

هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر کاهش افسردگی و ابعاد آن در معلمان شهرضا بود. این پژوهش آزمایشی، از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی در سال تحصیلی ۹۵ - ۹۴ در منطقه شهرضا بود. نمونه شامل ۴۰ معلم بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل تقسیم و گمارش شدند . در حالی که گروه گواه در لیست انتظار قرار داشتند گروه آزمایش هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش کیفیت زندگی را دریافت نمودند. هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری توسط ابزار پژوهش عبارت بود از پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۷۸). داده ها به کمک آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه تکراری) تحلیل شد. محاسبات با نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان داد کیفیت زندگی درمانی بر بهبود افسردگی و ابعاد آن در بین معلمان دوره ابتدایی شهرضا موثر بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت برای بهبود افسردگی و ابعاد آن در بین معلمان از روش کیفیت زندگی درمانی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، کیفیت زندگی درمانی ، معلمان ، مقطع ابتدایی