اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست بر صمیمیت عاطفی زوجین دارای فرزند زیر ۲ سال

این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست بر صمیمیت عاطفی زوجین دارای فرزند زیر دو سال انجام شده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه پژوهش، کلیه زوجین دارای فرزند کمتر ا ز ۲ سال بودند، که از طریق فراخوان در فضای مجازی برای همکاری در پژوهش داوطلب شدند . نمونه پژوهش، ۲۸ نفر (۱۴ زوج) بودند که به صورت نمونهگیری هدفمند در دسترس ، انتخاب و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۷ زوج) گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش، به صورت گروهی تحت زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست در ۱۴ جلسه ی ۶۰ دقیقه ای قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه نیازهای صمیمیت زناشویی باگاروزی (MINQ) (۲۰۰۱) بود. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین گروه ها از نظر صمیمیت عاطفی تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست باعث افزایش معنی دار صمیمیت عاطفی (F=۲۷۰/۱۵۰, P<۰/۰۰۱) زوجین شد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست ، صمیمیت عاطفی