اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست بر استرس والدگری زوجین دارای فرزند زیر ۲ سال

این پژوهش ، با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست بر استرس والدگری زوجین دارای فرزند زیر دو سال انجام شده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه پژوهش، کلیه زوجین دارای فرزند کمت ر از ۲ سال بودند، که از طریق فراخوان در فضای مجازی برای همکاری در پژوهش داوطلب شدند . نمونه پژوهش، ۲۸ نفر (۱۴ زوج) بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی ، در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۷ زوج) گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش، به صورت گروهی تحت زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست در ۱۴ جلسه ی ۶۰ دقیقه ای قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه استرس والدگری بری و جونز ( ۱۹۹۵ ) بود. داده ها با روش تحلیل کوواریانس تکمتغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین گروه ها از نظر استرس والدگری تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست باعث کاهش معنی دار استرس والدگری (F=۲۷۴/۵۰۳, P<۰/۰۰۱)، زوجین شد.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی ، زوج درمانی یکپارچه نگر به روش پست ، استرس والدگری