اثربخشی آموزش خودمراقبتی و توانمندسازی بر بهزیستی روانی، شادکامی و کنترل هیجانات زنان شهر دیزیچه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودمراقبتی و توانمندسازی بر بهزیستی روانی، شادکام ی و کنترل هیجانات زنان شهر دیزیچه انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان شهر دیزیچه بودند که با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر آنها انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل گمارش تصادفی شدند. گروه آزمایش تحت آموزش خودمراقبتی و توانمندسازی کریمی وکیل و همکاران (۱۳۹۶)، در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای (هفته ای دو جلسه) قرار گرفتند ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. از پرسشنامه های بهزیستی روانی ریف (۱۹۸۹)، شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) و تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱)، به عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS۲۹ استفاده شد. یافته های آماری نشان داد که آموزش خودمراقبتی و توانمندسازی بر بهزیستی روانی، شادکامی و کنترل هیجانات زنان شهر دیزیچه، در سطح کمتر از ۰۵ / ۰ تاثیر معناداری داشته است. همچنین آموزش خومراقبتی و توانمندسازی بر ابعاد بهزیستی روانی و ابعاد کنترل هیجانات نیز به طور معناداری تاثیر داشته است (۰۵ / ۰ > p). با توجه به نتایج به نظر می رسد برای داشتن زنانی با سلامت و بهزیستی بالا، شادکامی بالا و کنترل هیجانی بالا، نیاز به آموزش خودمراقبتی و توانمندسازی در مراکز مشاورهای و آموزشی برای زنان مبرهن است.

کلیدواژه ها:

آموزش خودمراقبتی و توانمندسازی ، بهزیستی روان ی ، شادکامی ، کنترل هیجانات