امید و معنویت، شاخص های زیستن با کیفیت مقایسه اثربخشی امید درمانی و درمان شناختی رفتاری آمیخته با معنویت دین بر کمالگرایی زنان شهر اصفهان

کمالگرایی تجربه زیستن باکیفیت را از آدمی سلب میکند. اگر چه تلاش برای نیل به اهداف عالی و یا داشتن استانداردهای بالا مطلوب است لیکن کمالگرایی ، این اهداف و استاندارهای را به شکل افراطی توسعه داده و منشاء بسیاری از مشکلات و آسیب ها می گردد. کمالگرایی به تنهایی یک اختلال روانی محسوب نمی شود منتها در بسیاری از موارد همین مسئله به ظاهر ساده موجب بروز برخی از اختلالات جدی روانی شده است. بدلیل اینکه وجود مشکلات مرتبط با کمالگرایی در زنان میتواند اثرات سویی در کیفیت زندگی سایر اعضاء خانواده داشته باشد این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری آمیخته با معنویت دین و امیددرمانی بر کمال گرایی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش تمام زنان دارای علائم کمالگرایی شهر اصفهان بوده که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۶ نفر از زنان دارای علائم کمالگرایی انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی و بر اساس ملاکهای ورود و خروج در گروه های ۱۲ نفره همتاسازی شده و در ادامه سطح کمالگرایی آنان با استفاده از پرسشنامه کمالگرایی هیل بررسی و سپس افراد گروه آزمایش، درمانهای مرتبط را طی ۱۰ جلسه دریافت نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از طرح ترکیبی سنجه های تکرار شده و تحلیل کوواریانس یا آنکووا استفاده شده است. داده ها با کمک نرم افزار spss۲۶ مورد پردازش قرارگرفتند. یافته های این پژوهش نشان داد هر دو روش درمانی یعنی امیددر مانی و درمان شناختی رفتاری آمیخته با معنویت دین، دارای سطح اثربخشی لازم برای کاهش کمالگرایی هستند؛ لیکن سطح اثربخشی روش درمانی معنویت دین به نسبت امیددرمانی بیشتر ارزیابی گردید. با پیگیری انجام شده پس از سه ماه، پایداری مداخلات انجام شده مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

کمالگرایی ، امیددرمانی ، درمان شناختی رفتاری آمیخته با معنویت دین