پیش بینی دشواری تنظیم هیجان بر اساس مقیاس بیانگری خانواده و خودکنترلی در بین جانبازان ۳۰ تا ۷۰ درصد شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی دشواری تنظیم هیجان بر اساس بیانگری خانواده و خودکنترلی در بین جانبازان ۳۰ تا ۷۰ درصد شهر اصفهان بود. روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی جانبازان ۳۰ تا ۷۰ درصد شهر اصفهان به تعداد ۵۰۰۰ نفر براساس گزارش منابع انسانی بنیاد شهید درسال ۱۴۰۱ بود. براساس جدول مورگان تعداد نمونه ی آماری شامل ۳۵۷ نفر از جانبازان ۳۰ تا ۷۰ درصد بود که به روش نمونه گیری صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزارمورد استفاده در پژوهش پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گراتز و رومر (۲۰۰۴)، مقیاس بیانگری خانواده (FEQ) هالبرستت و همکاران (۱۹۸۶) و مقیاس خودکنترلی تانجی و همکاران (۲۰۰۴) بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها در سطح توصیفی و استنباطی عمل شد. در سطح توصیفی جهت سنجش متغیرهای پژوهش از میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی جهت بررسی روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. نتایج نشان داد که بیانگری خانواده در جانبازان بر اساس دشواری در تنظیم هیجان پیش بینی شد و خودکنترلی در جانبازان بر اساس دشواری در تنظیم هیجان پیش بینی شد (۰۵ / ۰ > P)؛و بین دشواری تنظیم هیجان (عدم پاسخ های هیجانی (۶۰۱ / ۰ = - r ، ۰۱ / ۰ > P)، دشواری در بکارگیری رفتارهای هدفمند (P<۰/۰۱, r=-۰/۶۲۱)، دشواری کنترل تکانه (P<۰/۰۱, r=-۰/۵۷۸) فقدان آگاهی هیجانی (P<۰/۰۱, r=-۰/۵۳۸)، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی (P<۰/۰۱, r=-۰/۵۱۴) و فقدان شفافیت هیجانی (P<۰/۰۱, r=-۰/۵۱۳) با مقیاس بیانگری خانواده و خودکنترلی جانبازان رابطه معنادار آماری وجود دار د (۰۱ / ۰ > P)؛ بنابراین نتیجه گیری میشود که میتوان براساس محیط خانواده و خودکنترلی دشواری درتنظیم هیجان جانبازان را پیش بینی نمود.

کلیدواژه ها:

دشواری تنظیم هیجان ، بیانگری خانواده ، خودکنترلی