پیش بی نی روابط رمانتیک بر اساس بدرفتاری روانی در دوران کودکی با نقش میانجی خودانتقادی در زنان متاهل شهرستان خمینی شهر

مطالعه حاضر با هدف پیش بینی روابط رمانتیک بر اساس بدرفتاری روانی در دوران کودکی با نقش میانجی خودانتقادی در زنان متاهل شهرستان خمینی شهر انجام شده است. روش تحقیق حاضر یک تحقیق تو صیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل زنان متاهل شهرستان خمینیشهر میباشد که یک تا پنج سال از ازدواج آنها گذشته باشد و کمتر از ۳۵ سال سن داشته باشند. حجم نمونه بر اساس روش کلاین (۲۰۱۶) برابر ۲۶۰ نفر بدست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه بدرفتاری روان شناختی والدین فیدل (۱۹۸۹)، پرسش نامه رابطه رمانتیک آتریج و همکاران (۱۹۹۸) و پرسش نامه سطوح خودانتقادی تامپسون و زاروف (۲۰۰۴) هستند. تحلیل داده ها به روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Amos انجام شد. با توجه به نتایج، خودانتقادی بین بدرفتاری روانی در دوران کودکی با ناامنی رمانتیک (۱۳۰ / ۰ = β) و وابستگی رمانتیک (۱۱۷ / ۰ -=β) نقش میانجی دارد. بدرفتاری روانی در دوران کودکی به طور مثبت (۴۰ / ۰ =β) بر ناامنی رمانتیک و به طور منفی بر وابستگی رمانتیک (۵۲ / ۰ =- β) اثر مستقیم دارد. بدرفتاری روانی در دوران کودکی به طور مثبت (۳۱ / ۰ =β) بر خودانتقادی اثر مستقیم دارد. خودانتقادی به طور مثبت (۴۲ / ۰ = β) بر ناامنی رمانتیک و به طور منفی بر وابستگی رمانتیک (۳۸ / ۰- =β) اثر مستقیم دارد. بنابراین زنانی که در دوران کودکی با بدرفتاری روانی مواجه بودند، با خودانتقادی بیشتری مواجه هستند و به طور دائم خود را انتقاد و سرزنش می کنند و به همین دلیل این موضوع روابط رمانتیک آنها را تحت تاثیر قرار میدهد.

کلیدواژه ها:

بدرفتاری روانی در دوران کودکی ، خودانتقادی ، روابط رمانتیک