تاملی بر سیر تطور، فلسفه مرگ و مرگ اندیشی از رودکی تا نیما

در میان دل مشغولی های بشر آنچه از ابتدای بودن، او پیوسته ذهنش را به خود معطوف داشته و سایه وار ملازم او بوده پدیده مرگ Phenomenon of death است چگونگی رویارویی با این معضل و حل این معما از دغدغه های اصلی تمامی مکاتب فکری نیز بوده و متفکران بسیاری در این خصوص نظریه پردازی ها نموده اند. از میان مکاتب فلسفی معاصر، مکتب اگزیستانسیالیسم که بر وجود و اصالت آن متکی، است، ناگزیر به تفکر در باب مسئله مرگ = عدم و نیستی؟ یعنی روی دیگر سکه وجود بوده و پاسخ هایی به آن داده است. هایدگر از جمله اندیشمندان این مکتب بیش از دیگر وجود گراها به مسئله مرگ پرداخته است. در ادبیات منظوم فارسی نیز که به نوعی دایره المعارف اندیشه ها و دل مشغولی های انسان ایرانی است پدیده مرگ از جمله درون مایه های اصلی است و شاعران بسیاری با رویکردهای متفاوت فلسفی کلامی، عرفانی و دینی صرف، و یا نگاهی یاس آلود و بعضا پوچ انگار به آن پرداخته اند.در این پژوهش با اینکه یکی از مضامین بنیادین همه اعصار به گونه ای، مرگ اندیشی است بر آن شدم که سیر تطور این پدیده را که جزو لاینفک مسائل بشری است بررسی نمایم.

کلیدواژه ها:

مرگ ، نوع نگاه ، ادبیات کلاسیک ، ادبیات معاصر و سیر تدریجی