مطالعه ای بر سمفونی در ۳ موومان

سمفونی (به فرانسوی: symphonie )، از کلمه یونانی Συμφωνία (symphonia) به معنی هم صدایی و هم آوایی گرفتهشده است. سمفونی در موسیقی کلاسیک به قطعه ای ارکسترال گفته می شود که از چند بخش مجزا به نام موومانتشکیل شده باشد و موومان اول دارای فرم سونات است. فرم سمفونی درحقیقت همان فرم چهار بخشی یا چهارموومانهاست و فرمی سازی است و به ندرت در فرم آوازی (مانند موومان چهارم سمفونی نهم بتهوون) ساخته می شود. قدمتسمفونی به سده هجدهم میلادی در اروپا بازمی گردد . یوزف هایدن، ولفگانگ آمادئوس موتسارت، و به ویژه لودویگفان بتهوون در شکل گیری آن تاثیر به سزایی داشته اند. امروزه سمفونی رایج ترین اجرای هم نوازی در ارکستر سمفونیکاست. این فرم از اوایل سده قرن هجدهم از اوورتورهای اپرا ریشه گرفته و حدود نیم قرن پس از آن به عنوان یک اثرمستقل تحول و گسترش یافته است. هر سمفونی قطعه ای بلند و دارای حجم زیاد برای ارکستر است و معمولا چهارموومان (قسمت) مجزا دارد و در میان اجرای کل اثر، ارکستر به خاطر تاکید بر جدایی هر یک از قسمت ها، به مدتچند ثانیه بازمی ایستد و موومان بعدی را آغاز می کند. گاه نیز، بسته به نظر آهنگساز، بلافاصله موومان بعدی اجرامی شود. قسمت اول یا بیش از یک قسمت، فرم سونات دارد. فرم سونات چنان عمومیتی در موومان اول سمفونی ها و دیگر آثار یافته است که گاهی این فرم را «فرم موومان اول»می نامند. مقاله حاضر در قالب اثری سمفونیک در سه موومان توصیفی از مفاهیم انتزاعی نمادهای دوزخ- برزخ- بهشت می باشد. این اثر بر اساس سلول اولیه و استفاده ازیک متریال خام و بسظ و گسترش آن به یک ایده فیکس طراحی شده است که با شناختی دقیق از ارکستراسیون برایرنگ صوتی مشخص و رسیدن به عنصری تماتیک و مستقل و همچنین روی هم قرار گرفتن آنها به صورت کنترپوانتیکشکل گرفته شده است .

کلیدواژه ها:

سمفونی ، ۳ موومان ، قطعه ای ارکسترال ، فرم موومان اول.