هنجارگریزی واژگانی و گونه ای در اشعار فریدون توللی

هنجارگریزی یکی از اصلی ترین موارد نزدیکی زبان عادی به زبان ادب است زیرا زبان روزمره را دچار تغییر کرده و او را متقاعدمی سازد که آنچه می خواند و یا می شنود با شنیده ها و دیده های معمولش تفاوت دارد. این مقاله با بررسی اشعار فریدون توللیکه یکی از متجددان شعر معاصر فارسی است، علاوه بر آشنا کردن مخاطب علاقه مند با این شاعر بزرگ، به بررسی هنجارگریزی گونه ای و واژگانی که از موارد مهم هنجارگریزی هستند، در دفترهای «رها (۱۴ سروده) ، نافه ( ۱۵ سروده) ، پویه (۵سروده) و شگرف( ۱۸ سروده)» با روش تحلیل محتوا می پردازد و در نهایت با بررسی ۵۲ شعر، از گزیده بهترین سروده هایتوللی به نزولی بودن سیر هنجارگریزی در آن ها و جدا شدن او از ابتکارات اولیه شاعری خویش دست پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

شعر ، هنجارگریزی ، برجسته سازی ، فریدون توللی