توانائی زبانی بیماران پارکینسون فارسی زبان

در پژوهش حاضر میزان توانمندی بیماران پارکینسون فارسی زبان در درک و قضاوت اطلاعات نحوی زبان و به طور خاص ساخت هایساده، پیچیده و پرسشی و نیز درک مفاهیم پایه ریاضی ( چهار عمل اصلی ) از دیدگاه نظریه های نحوی و عصب شناسی زبان بررسیمی شود. آزمودنی های این پژوهش، بیماران پارکینسون فارسی زبان مرحله ابتدایی و پیشرفته (از هر کدام ۳ نفر) است. به منظوراجرای پژوهش، سه آزمون در نظر گرفته شد یعنی آزمون درک نحوی ساخت های ساده، پیچیده و آزمون درک نحوی ساخت هایپرسشی. داده های این بیماران در آزمونهای درک نحوی بیانگر این است که گروه بیماران پارکینسون مرحله ابتدایی در درکساخت های ساده عملکرد عالی و بی نقصی داشتند و گروه بیماران پارکینسون مرحله پیشرفته با وجود اشکالات جزئی در درک اینساخت ها عملکرد بسیار خوبی را به نمایش گذاشتند. در درک ساخت های پیچیده، گروه بیماران پارکینسون مرحله ابتدایی در مقایسهبا گروه بیماران پارکینسون مرحله پیشرفته عملکرد بهتری داشتند. همچنین هر دو گروه در درک ساخت های مفعولی نسبت بهساخت های فاعلی جملات پیچیده دچار اختلال بودند، اما میزان این اختلال در بیماران مرحله پیشرفته بیشتر بود. ضعف عملکردبیماران پارکینسون در پردازش ساخت های پیچیده نشانگر آن است که آنها مشکلات بیشتری دراعطای نقش های تتائی به گروه هایاسمی موجود در زنجیره های نحوی داشتند. ناتوانی ادراکی آنان در ساخت های پیچیده بر پایه نظریه های زبان شناختی قابل توجیهاست. با توجه به گسستگی در عملکرد درک نحوی بیماران پارکینسون، این یافته مورد تائید قرار می گیرد که اختلالات نحوی بهصورت موازی و همسان در مهارتهای زبانی نمود پیدا نکرده و نظام نحوی زبان بر اثر آسیب عصبی به صورت همگون مختل نشدهاست.

کلیدواژه ها:

بیماری پارکینسون ، درک نحوی ، قضاوت نحوی ، ساخت های ساده و پیچیده ، ساخت های پرسشی