زمان و مکان در اشعار سهراب سپهری

یکی از جنبه های شعر سهراب سپهری، شیوه استفاده ی او از مقوله های مختلف زمان و مکان و تصرف شاعرانهوی در آن است. از منظر فلسفه هنر، شعر از جمله هنرهایی است که در زمان و مکان ، اجرا (خوانده) می شودو اجرای آن به گونه ای است که زمان حال و مکان در آن محور قرار می گیرد. بر اثر آن، نوعی زمان و مکان بهوجود می آید که می توان آن را زمان و مکان جهان متن یا زمان و مکان دراماتیک نامید. این نوع زمان و مکاندر شعر یا متن ادبی هست، اما هنر سهراب شپهری در این است که وجود آن را با درهم آمیختن زمان و مکانها برجسته می کند و آن را فراروی خواننده می آورد. سهراب سپهری نسبیت زمان و مکان و محدودیت زبانرا در دلالت بر زمان و مکان واقعی با تمهیدات مختلف برجسته می کند و تا جایی که ظرفیت شعر اجازهمی دهد، از همه انواع زمان و مکان در شعر خود استفاده می کند.

کلیدواژه ها:

سپهری ، زمان ، مکان