بررسی واژه های شناور (مفردات) در مقالات شمس تبریزی

واژه های شناور یا آنچه که در دستور زبان های سنتی از آن با عنوان «مفردات» یاد می شود؛ واژه هایی هستند که نمی توان آن ها را تحت عنوان صرفی خاصی دسته بندی نمود. این واژه ها ازیک سو، به دلیل اینکه واژه اند؛ به حوزه ی واژگان زبان فارسی تعلق دارند و از دیگر سو، بهاین دلیل که در تعیین عنوان صرفی آن ها، توجه به نقش دستوری شان حائز اهمیت است؛ درحوزه ی نحو قرار می گیرند. تعداد این واژه ها در زبان فارسی بسیار است. پژوهش حاضر سعیدارد با شیوه ی توصیفی - تحلیلی ، این واژه ها را در متن مقالات شمس تبریزی بررسی نماید.بررسی انجام شده به این نتیجه دست یافته است که در مقالات شمس تبریزی واژه ی شناور « که » بسامد و کاربرد زیادی دارد و مفید معانی مختلف است. جدای از این مورد، واژه های شناور «تا»،«چنان/ چنین» ،«چو/ همچو»،«چند»،«چون/همچون»،«چه»،«هیچ»،«یک/یکی»نیز در این متن به کار رفته اند که بسامد کمتری دارند.

کلیدواژه ها:

دستور زبان فارسی ، واژه های شناور (مفردات) ، شمس تبریزی ، مقالات.