تحلیل چرایی محبوبیت یک متن غیردموکراتیک (شاهنامه) در عصر دموکراسی، براساس نظریه بازنماییاستوارت هال

حکیم ابوالقاسم فردوسی بی شک یکی از ستون های ادبیات ایران و جهان است. اثر نامدار او، شاهنامه، هنوزهم کتابی اثرمند است و حتی آثار حماسی دنیا، چون ایلیاد و اودیسه هومر، یارای هماوردی با آن را ندارند. بااین حال سوال اساسی این است: چگونه شاهنامه که به اقتضای متن و زمان آن، کتابی کاملا غیردموکراتیکاست، می تواند در عصر حاضر که عصر داعیه داران دموکراسی و نظام های مردم سالارانه است، هنوز همکارکرد داشته و محبوب می باشد؟ راز این تناقض نما چیست؟ مقاله حاضر به گره گشایی از این راز براساس نظریه «بازنمایی» از استوارت هال می پردازد. بر اساس این نظریه عواملی فرامتنی چون: اسطوره دوستی انسان دموکراتیک، هژمونی حکومت های عصر دموکراسی، ایجاد انسجام در هویت ملی و امثالهم باعث گردیده تااثری غیردموکراتیک چون شاهنامه، در مردمان روزگار دموکراسی، همچنان مطلوب، محبوب و اثرگذار باشد.مقاله حاضر به شیوه تحلیلی و توصیفی به سامان آمده است

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، دموکراسی ، استوارت هال