بررسی توجه به رویکردهای زیستی در طراحی پارچه و لباس

طراحی منسوجات در حوزه ی مد و لباس، یک عرصه زیبایی شناسی متغیر و مبتنی بر جایگزینی مداوم طراحی هایجدید با هدف بهره برداری اقتصادی است. اما امروزه توجه به حفظ محیط زیست و بهره برداری از منابع، به یکچالش مهم در مسیر تداوم حیات انسانی بدل شده و در حوزه منسوجات، جایگزین نمودن مواد قابل بازیافت، موادبادوام و استفاده از شیوه های تولید منطبق بر معیارهای زیست محیطی و ... به عنوان جایگزینی برای تولید متداولو به چالشی نوین در حوزه ی طراحی و زیبایی شناسی مطرح شده است. در این راستا، مجموعه ای از طراحان برایتحقق این امر، به روشهای نوینی برای طراحی منسوجات همچون بهره برداری از مواد طبیعی و بازیافتی واستفاده ی مجدد از منسوجات مستعمل روی آورده اند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به معیارهایزیبایی شناسانه منسوجات زیست پایدار، به بررسی نظریه های حاکم بر این حوزه پرداخته و با روش توصیفی -تحلیلی و منابع کتابخانه ای، درصدد ارایه ی معیارهای منتج از این شیوه ی طراحی برآمدهاست. بررسی تجاربطراحی به این شیوه در دوران اخیر، حاکی از آن است که این راهبرد، با نگرشهای اخلاقی و طرح پدیدارشناسانهی مفهوم زیبایی، درصدد توسعه ی تجارب شخصی مصرف کننده از طریق آشنایی زدایی، دگردیسی ارزشها، توجهبه ارزشهای فرهنگی و طرد زیبایی سوداگرایانه است.

کلیدواژه ها:

طراحی پارچه ، طراحی زیست پایدار ، اخلاقیات طراحی