تاثیر دمای آنیل بر سنتز کاربید الومینیوم به روش آلیاژسازی مکانیکی

آلومینیوم و آلیاژ های آن به دلیل دارا بودن وزن سبک و قابلیت شکل پذیری بالا کاربرد وسیعی در صنایع مختلف از جمله صنایع هوا فضا، خودروسازی، الکترونیک و غیره دارد. اما از آنجایی که در برخی از کاربردهای مهندسی از استحکام مناسبی برخوردار نیستند لذا در سالهای اخیر، تحقیقات زیادی جهت تولید کامپوزیت های زمینه آلومینیوم از طریق فرایندهای مختلف صورت گرفته است. یکی از روش های افزایش استحکام در کامپوزیت های فوق پخش نمودن ذرات ریز مقاوم به دمای بالا در زمینه می باشد به گونه ای که ذرات به صورت یکنواخت در ساختار فلز پایه آلومینوم پراکنده گردند. در این تحقیق پارامترهای موثر بر سنتز کاربید آلومینیوم به روش آلیاژسازی مکانیکی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور پودر آلومینیوم خالص و گرافیت با نسبت استوکیومتری داخل دستگاه آسیاب سیاره ای شارژ و با نسبت مواد به گلوله 1:20 در زمان های گوناگون مورد فعال سازی قرار گرفت. فازهای تشکیل شده و اندازه ذرات توسط آنالیز پراش پرتوی ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی شناسایی و زمان بهینه آسیابکاری تعیین گردید. نتایج نشان میدهد که بدون انجام عملیات حرارتی هیچ گونه واکنشی بین پودر آلومینیوم و کربن در حین آلیاژ سازی مکانیکی رخ نداده و آلیاژ سازی مکانیکی عامل ایجاد ساختار آمورف می باشد. بعد از عملیات آلیاژ سازی به مدت 30 ساعت اندازه ذرات به شدت کاهش یافته و تغییر فرم بالای ذرات آلومینیوم، که ضمن فرایند آلیاژ سازی مکانیکی حاصل می شود، منجر به افزایش انرژی داخلی ذرات گردیده و نهایتا تشکیل شدن Al4C3 در زمینه آلومینیوم را به همراه دارد.