تبیین اهمیت توجه به انگیزه و تقویت کننده های مثبت بر فرایند یاددهی و یادگیری دانش آموزان

امروزه وقتی درباره تعلیم و تربیت سخن به میان می آید اصطلاحاتی نظیر یادگیری و یاددهی نیز مطرح می شود. فرآیند یادگیری می تواند یاد گیرنده را در هر مکان و هر زمان به طور عمیق با فعالیتهای آموزشی دیگر مرتبط و تجارب او را در این زمینه به گونه ای بسیار موثرتقویت کند. ما معلمان می توانیم روشهای آموزشی خود را به گونه ای تنظیم کنیم که دانش آموزان بتوانند هر چه بیشتر آموخته های خود را به یاد بیاورند و درباره اطلاعاتی که ضمن تدریس درس دریافت کرده اند فکر کرده و آنها را تجزیه و تحلیل و ظیقه بندی کنند و خود به نتیجه، یعنی به شناخت برسند؛ تا زمانیکه دانش آموزان ما خود به شناخت نرسند تبدیل علم به عمل، فکر به برنامه، خلاقیت به تولید ممکن نخواهد بود. بنابراین بزرگترین و مهمترین خدمت معلم وادار کردن دانش آموزان به تفکر، استدلال و ارائه راه حل برای مشکلات است که از طریق کاربرد شیوه های یادگیری و پرورش مهارت های فکری میسر است. مهمترین عامل تعیین کننده علاقه مندی یا بی علاقگی دانش آموز نسبت به درسها و تکالیف مختلف یادگیری تجارب موفقیت آمیز یا شکست او در یادگیریهای درسهای مختلف است. یعنی اگر دانش آموز طی سالهای مدرسه همواره تجارب موفقیت آمیزی کسب کند به تدریج برعلاقه او نسبت به یادگیری دروس مختلف و کل محیط مدرسه افزوده می شود. و درنتیجه مفهوم مثبتی از خود دراو تشکیل می شود، اما اگر این تجارب غالبا با شکست توام باشند، اندک اندک دریادگیرنده، بی علاقگی و بی میلی نسبت به دروس و مدرسه ایجاد می شود و سرانجام ممکن است به مفهومی منفی از خود و تواناییهای خود دراو بینجامد. بنابراین، بهترین راه جلوگیری از بی میلی و بی علاقگی در یادگیرنده و افزایش سطح علاقه و نگرش مثبت او نسبت به یادگیری و فعالیتهای مدرسه، فراهم کردن امکانات کسب توفیق در یادگیرنده است.

کلیدواژه ها:

انگیزه ، یاددهی_یادگیری ، دانش آموز ، مدرسه ، تقویت کننده ها