اثربخشی رویکرد مبتنی بر یادگیرنده در بهبود توانایی های تدریس آموزگاران

در دهه های اخیر، بهبود کیفیت آموزش و پرورش به عنوان یکی از اولویت های اصلی جوامع جهانی مطرح شده است. از جمله راهکارهای مطرح برای افزایش کیفیت آموزش، استفاده از رویکردهای نوینی مانند آموزش مبتنی بر یادگیرنده است که تمرکز بیشتری بر نیازها و توانمندی های فردی یادگیرندگان دارد. اهمیت این مطالعه ناشی از نیاز به ارتقای توانایی های تدریس آموزگاران در مدارس ابتدایی است. آموزگاران به عنوان عامل اصلی در فرایند آموزش و پرورش، با استفاده از روش های مبتنی بر یادگیرنده می توانند به طور موثر تری به نیازها و توانایی های یادگیرندگان پاسخ دهند و کیفیت آموزش را بهبود بخشند. معرفی و اجرای رویکرد آموزشی مناسب برای توانمندسازی آموزگاران در زمینه ی استفاده از آموزش مبتنی بر یادگیرنده در مدارس ابتدایی، نیازمند یک پژوهش جامع است که به ارزیابی اثربخشی این رویکرد در بهبود توانایی های تدریس آنها بپردازد. این مقاله به بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر یادگیرنده بر بهبود توانایی های تدریس آموزگاران در مدارس ابتدایی می پردازد. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر این رویکرد در بهبود کیفیت آموزش و ارتقای توانایی های تدریس آموزگاران انجام شده است. نتایج نشان می دهند که آموزش مبتنی بر یادگیرنده می تواند به طور معناداری به بهبود توانایی های تدریس آموزگاران کمک کند.

کلیدواژه ها:

رویکرد مبتنی بر یادگیرنده ، توانایی های تدریس ، بهبود حرفه ای ، کیفیت یادگیری