بررسی آزمایشگاهی تاثیر نانورس بر حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی حاوی قیر اصلاح شده با SBS

حساسیت به رطوبت نقش مهمی در خرابی روسازی آسفالت دارد. خرابی زمانی رخ می­دهد که قیر از ذرات سنگدانه جدا می­شود به دلیل کاهش چسبندگی بین آسفالت و سنگدانه در مقایسه با چسبندگی بین آب و سنگدانه. در سال های اخیر، تلاش های استفاده از نانومواد برای بهبود خواص متنوع آسفالت موثر بوده است. در این مطالعه از سه نوع نانورس برای اصلاح قیر اصلاح شده استایرن-بوتادین-استایرن (SBS۱-) استفاده شد. مقاومت در برابر خرابی رطوبتی قیرهای اصلاح شده با استفاده از انرژی آزاد سطحی (SFE۲) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که کل SFE کاهش یافته و نسبت انرژی (ER۳) با اصلاح قیر با نانورس ها افزایش یافته است، که نشان می دهد افزودن نانورس ها می تواند مقاومت رطوبتی این سیستم های چسبنده سنگدانه را بهبود بخشد. پس از غوطه وری، به دلیل برهم کنش بین آب و قیر، میزان ساختار سه بعدی در هر دو آسفالت SBS و اصلاح شده با نانورس مشاهده شد. با این حال، مقدار باقیمانده ساختارهای سه بعدی در آسفالت­های اصلاح شده با نانورس بیشتر از آسفالت اصلاح شده با SBS بود، که نشان می­دهد افزودن نانورس سبب می شود مورفولوژی سطح آسفالت در برابر آسیب آب مقاوم­تر شود. در نهایت، از آزمون های انجماد و ذوب برای تایید نتایج به دست آمده از طریق آزمون های SFE استفاده شد.

کلیدواژه ها:

نانورس ، انرژی آزاد سطحی ، حساسیت رطوبتی ، قیر ، قیر اصلاح شده