کاربرد نقش مایه های سنتی ایران در مبلمان شهری معاصر (با رویکرد جامعه شناسانه)

هنر سنتی ( ایرانی – اسلامی) طی سده های متمادی با تکیه بر غنای تحسین برانگیز در فرم و معنا در عرصه های گوناگون توانسته است حامل ارزش های والای معنوی برای مخاطبان باشد. از دغدغه های اصلی حوزه ی هنر، لزوم توجه به ارزش های کهن و مفاهیم عالی جهت انتقال آن به نسل های جدید است که حفظ، تداوم و بهره گیری از این مفاهیم در تلطیف فضای کالبدی و ذهنی زندگی معاصر شهری تاثیرگذار است. برای این منظور استفاده از نقش مایه های سنتی ایران در مبلمان شهری معاصر میتواند منبعی غنی برای آفریدن نقش ها و مفاهیم متعالی ایرانی - اسلامی در محیط زندگی شهری پر از اغتشاش و سر و صدای کنونی باشد، و لذا میتواند الگویی برای فضاهای مغشوش و بی هویت شهرهای معاصر پر از ناگفته ها و پیام های معنوی و اجتماعی باشد. بنابراین استفاده از منابع فرهنگی و هنری غنی ایرانی اسلامی درگونه های مختلف هنر اسلامی بصورت بدیع و نو می تواند در هماهنگ نمودن این غنای فرهنگی هنری با نوآوری ها، ابداعات و ابتکارات امروزی جهت کاربرد در تزیین بناها و مبلمان شهری و سایر اقسام هنر در جهت رفع نیازهای روحی، بصری ،جامعه شناسی، و اجتماعی تاثیر به سزایی داشته باشد. مقاله حاضر این فرض اصلی را در خود دارد که استفاده از عناصر هنری و نقش مایه های سنتی ایران که در گنجینه تاریخی و هنری ما وجود دارند در فضای کنونی شهرها که به شدت با فرهنگ های دیگر آمیخته است، می تواند به عنوان یک منبع هویتی عمل کند و موثر باشد.