بررسی محاسن ها و محدودیت های الگوی تدریس گردش علمی

روش تدریس فعال، در واقع روش تدریس دانش آموز-محور است که معلم در نقش یک تسهیلگر و هدایت کننده ای ظاهر می شود که مسیر آموزش و یادگیری را برای دانش آموزان هموار می کند. در این حالت، به جای ارائه یک طرفه اطلاعات، از روش هایی استفاده می شود که دانش آموزان را به مشارکت و همکاری بیشتر در فرآیند یادگیری ترغیب می کند که این امر باعث افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان شده و به یادگیری موثر، عمیق و ماندگار مطالب منجر می شود. همچنین دانش -آموز همزمان با یادگیری مطالب درسی، روش های استدلال، مذاکره، بحث و گفتگو، متقاعد کردن، حل مساله، همکاری و تعامل با دیگران را نیز می آموزد. در این میان گردش و بازدید علمی یکی از روشهای فعال تدریس و شیوه ای مناسب برای یادگیری –یاددهی بوده و کاری است عملی که بیرون از کلاس، آزمایشگاه یا کتابخانه صورت می گیرد که اساس کار آن را مشاهدات مستقیم تشکیل می دهد. در این روش دانش آموزان می توانند از طریق مشاهده به جمع آوری اطلاعات و مقایسه آن ها بپردازند که در مقایسه، دانش آموزان با دقت به جزئیات، می توانند شباهت ها و تفاوت ها را بیان نمایند و همچنین اطلاعات جمع آوری شده را طبقه بندی کنند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی فرصت ها و محدودیت های گردش علمی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که گردش علمی به دانش آموزان امکان می دهد که از طریق مشاهده طبیعت، وقایع، فعالیت ها، اشیاء و مردم تجزیه علمی بدست آورد. در گردش علمی دانش آموزان با مشاهده واقعیتها می توانند مفاهیمی را که در کلاس مورد بحث قرار می گیرد، بهتر در ذهن خود بپرورانند و معلم می تواند با استفاده از این شیوه کنجکاوی فراگیران را درباره موضوعی خاص بر انگیزد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، روش تدریس ، گردش علمی