بررسی ویژگی ها و پیامدهای رویکرد فعال تدریس

با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی روش های تدریس قدیمی دیگر کارآمد نیستند. در حال حاضر نظام آموزشی وظیفه ی ایجاد تغییرات مطلوب در اندیشه ها، شناخت ها و رفتار انسان را بر عهده دارد. در روش های تدریس قدیم معلم بیشتر نقش ناظم را به عهده داشت و دانش آموزان نقشی در فرآیند تدریس نداشتند. اما در روش تدریس نوین آموزگاران به عنوان راهنما، ناظر و سازمان دهنده باید شناخت کافی از نظریه های یادگیری و الگوهای تدریس داشته باشند. زیرا مکان های آموزشی محلی برای هدایت، نظارت و یادگیری به شمار می روند. یک معلم باید علاوه بر زمینه های درسی، در رابطه با روش های طراحی یاددهی و ارزیابی نیز آگاهی، مهارت و دانش کافی داشته باشد. مهم ترین ضرورت روش تدریس نوین ایجاد حس اعتماد به نفس و خودباوری در دانش آموزان است. مطالعات نیز نشان داده اند که روش های تدریس در پیشرفت، ایجاد انگیزه، رضایت خاطر، پرورش شخصیت و رشد دانش آموزان نقش موثری دارند. معلمان فقط وظیفه ی انتقال واقعیت های علمی را ندارند، بلکه باید چگونه فکر کردن و چگونه یاد گرفتن را نیز به دانش آموزان آموزش دهند. آن ها تلاش می کنند تا با نقش دادن به دانش آموزان در فرآیند آموزش علاوه بر تقویت مهارت های گوش دادن، گفتن، خواندن، نوشتن، استدلال، مقایسه، تطبیق، تجزیه و تحلیل، سازندگی و خلاقیت، محتوای درسی را نیز با توجه به این موضوعات در کلاس ارائه دهند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار و پیامدهای استفاده از روش های فعال تدریس انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، روش تدریس ، یادگیری