بررسی آثار و پیامدهای ارزشیابی توصیفی

پژوهش حاضر با هدف بررسی آثار و پیامدهای ارزشیابی توصیفی انجام شد. در ارزشیابی سنتی، امتحان و ارزشیابی به عنوان آخرین حلقه فرآیند آموزشی تلقی می شد که در پایان دوره آموزشی برای جدا کردن دانش آموزان قبول و مردودی به کار می رود. سال هاست که کارکرد این نظام ارزشیابی مورد بررسی و تامل دانشمندان و مربیان واقع شده است تا نقاط ضعف و آسیب زای آن شناسایی شود. تداوم این نقدها و آشکار شدن ضعف های جدی این نظام به نوعی روند این رویگردانی را شکل داده، آهسته آهسته آن را گسترش بخشیده است و این جریان منشاء جستجوی رویکردهای بدیل ارزشیابی تحصیلی شده است. به دنبال نارضایتی های پیش آمده پیرامون ارزشیابی کمی (نمره ای) شیوه ی جدیدی از ارزشیابی به نام ارزشیابی توصیفی مطرح گردید. در این شیوه ارزشیابی به جای استفاده از اعداد و نمره، قضاوت هایی که پیرامون یادگیری دانش آموزان صورت می گیرد به واقعیت نزدیک تر است. چرا که عملکرد دانش آموزان مورد مشاهده قرار می گیرد. ارزشیابی توصیفی، فرآیند جمع آوری، تجزیه و تحلیل و تفسیر اطلاعات حاصل از به کارگیری ابزارهای مختلف مانند: آزمون ها، ثبت مشاهدات، بررسی تکالیف، فعالیت ها، پوشه کار است که موجب تصمیم گیری مناسب و ارائه بازخوردهای توصیفی مفید و موثر در جهت هدایت این جریان یادگیری به سوی تحقق بهتر اهداف می شود. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، ارزشیابی ، ارزشیابی توصیفی ، یادگیری