بررسی آراء تعلیم و تربیتی و دیدگاه پرورشی حافظ و مولانا‍‍‍‍ در کلاس درس ومدرسه

حافظ و مولانا از عارفان و دارنده سبک و مکتب تعلیمی، تربیتی و پرورشی هستند..آموختن و یاد دادن وظیفه هر انسانی است و از چه کسی آموختن مهم ترین نکته است که باید در امر آموختن باید به آن توجه داشت.حافظ و مولانا با توجه به عقل، عشق ، وحی و کرامت انسانی در واقع بینش کلی و خاصی نسبت به دنیا ، معنویت ، خدا ، مردم و نظام حاکم به هستی داشته اند.و می توان از آنها به عنوان یک معلم دلسوز برای بشریت یاد کرد و این مطلب بر کسی پوشیده نیست.در مکتب حافظ تعلیم و تربیت دارای جنبه های فلسفی دینی و علمی میباشد. حافظ با زدن رنگ عاطفی به پند و اندرزهای کوتاه و فشرده اش، نوعی خاص از ادبیات تعلیمی رابیان کرده که دارای لحنی نرم و تاثیرگذار است. لحن او برای تعلیم و تربیت در برابر عموم مخاطبانش، اغلب غیرتحکمی و خیرخواهانه است حافظ غزل را جلوه اندیشه ها و اصول اعتقادی و اخلاقی و تربیتی خویش قرار می دهد و مفاهیم بشردوستانه را در اشعار خود به تصویر می کشد. حافظ از هم لحاظ جهان بینی و اندیشه های حکمی و فلسفی و هم از لحاظ مضامین و مفاهیم شاعرانه بیان تعلیمی دارد. "همچنین موالانا در اثر بینظیرش مثنوی، در قالب حکایات آموزنده به مفاهیم گوناگون اخلاقی ، تعلیمی و تربیتی پرداخته است. در زمینه ی اهداف تعلیم و تربیت او نتیجه تعلیم و تربیت را عرفان ، عبودیت و معرفت میداند. اراء او در تعلیم و تربیت، مسوولیت انسان در قبال تربیت، لزوم تمرین، تکرار و مراقبت پیوسته، خودنگهداری، لزوم تناسب تعلیم و تربیت با توانایی ها و مساله ی نیاز به مربی میباشد.پشتوانه اندیشه تعلیمی و تربیتی ایشان عقل ، وحی و عشق است. چندین قرن از آثار و نوشته ها و دیدگاه های حافظ و مولانا می گذرد اما مردم همچنان نیز از آنها به عنوان الگویی برای خوب زیستن ، نیکو اندیشیدن و نیکو عمل کردن در هر زمانی و برای هر فرهنگی یاد میکنند.

کلیدواژه ها:

حافظ ، مولانا ، دیدگاه تربیتی ، پرورش