نقش و رابطه فعالیت های فوق برنامه با سازگاری اجتماعی دانش آموزان

امروزه دیگر آموزش رسمی به تنهایی نمی تواند پاسخگوی نیاز های دانش آموزان باشد و برای بسط و تکمیل این آموزش، نیازمند برنامه ای، در ضمن آموزش رسمی هستیم، که فعالیت های فوق برنامه و مکمل می نامند. هدف از نگارش این مقاله، نقش و رابطه فعالیت های فوق برنامه با سازگاری اجتماعی دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان شهرستان خرامه درسال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که ۲۹۶نفر با روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی و پرسشنامه محقق ساخته برنامه درسی فعالیت های فوق برنامه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویراست بیست و پنجم و روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که فعالیت های فوق برنامه شامل فعالیت های خارج از مدرسه، آموزش در فضای باز، آموزش برای گذراندن اوقات فراغت و مهمترین ویژگی آن شرکت داوطبانه و با انگیزه است که نتیجه آن بسیار پایدار تر و با ارزش تر خواهد بود و موجب افزایش سازگاری در دانش آموزان می گردد.

کلیدواژه ها:

فعالیت های فوق برنامه ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان