احساس تعلق به مدرسه، بررسی رویکردها و دیدگاه ها

پژوهش حاضر با هدف بررسی دیدگاه های مرتبط با احساس تعلق دانش آموزان به مدرسه انجام شد. احساس تعلق به مدرسه به عنوان اعمالی که باعث سازگار شدن دانش آموز در انجام یک فعالیت یا مکان خاص می شود و به دنبال آن احساس وابستگی به افراد، موضوعات و محیط های مختلف را در پی دارد تعریف شده است. این اعمال باعث افزایش احساس راحتی، خوب بودن و کاهش اضطراب دانش آموز می شود. احساس تعلق زمینه ساز تصمیم گیری های فرد درباره تنظیم ارتباط خود با محیط و یا امر خاصی است. همچنین تعلق زمینه های همکاری و مشارکت در تحولات اجتماعی را فراهم می آورد. بنابراین احساس تعلق فرآیندی است که طی آن فرد نسبت به مکان، شی، و یا امری احساس تعهد و مسئولیت پیدا می کند، به نوعی که موجب احساس مثبت نسبت به محیط و یا امر مورد نظر می شود. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن آن است که نبود احساس تعلق به مدرسه می تواند باعث افت تحصیلی و همچنین ترک تحصیل شود. تعلق به مدرسه به عنوان یک فاکتور حمایتی در جهت برون داده های مثبت آموزشی و کم شدن رفتارهای پر خطر در بین دانش آموزان می باشد. افزایش احساس تعلق به مدرسه طبق نتایج تحقیقات زیادی که در این زمینه انجام شده است دارای رابطه و تاثیر بر افزایش پیشرفت تحصیلی و انگیزه دانش آموزان، جلوگیری از رفتارهای پر خطر، بزهکاری و همچنین افزایش بهداشت روان دانش آموزان به خصوص در دوره نوجوانی می شود. احساس تعلق به مدرسه، معلمان و همسالان در طول دوره تحصیل به طور خاصی پیش بینی کننده بسیار قوی برای موفقیت های آینده و موفقیت های علمی نوجوان و مهارت های آنان است. همچنین احساس تعلق سالم از بیگانگی و بیگانه پرستی که خود عامل خشونت و زخمی کردن دیگران و متهم کردن دیگران می باشد، جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، احساس تعلق ، دانش آموزان