تبیین راهکارهای موثر در تقویت پژوهشگری معلمان

پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهای تقویت پژوهشگری در بین معلمان انجام شد. پژوهش در آموزش و پرورش، وسیع ترین و حساس ترین حوزه پژوهشی در قلمرو علوم انسانی را دربر می گیرد. آموزش و پرورش به عنوان زیرساخت و الگوی توسعه جامعه در همه ابعاد از نقشی حیاتی و ظریف برخوردار است. علاوه بر این، ماهیت پیچیده فعالیت های یاددهی- یادگیری، سطح دشواری فعالیت های آموزش و پرورش را به مراتب افزایش می دهد. چنین موقعیتی است که نقش ساز و کارهای حمایتی از جمله پژوهش را برای توسعه کارکردهای آموزش و پرورش و تضمین فعالیت ها در این نهاد گسترده آشکار می سازد. توجه به مساله ی معلم پژوهنده و حمایت از معلمان شایسته، کارآمد و پژوهشگر از نکات مشترک نظام های آموزشی موفق است. پژوهنده شدن معلمان سبب رشد پرسشگری در محیط مدرسه و کلاس می شود. اگر آموزش مبتنی بر پژوهش باشد، به ناچار بافت مدرسه سراسر بر مبنای پرسش ها و پاسخ ها شکل خواهد گرفت. در نتیجه ضمن بالنده شدن خود معلمان، دانش آموزان نیز روحیه پژوهشگری و پرسشگری پیدا خواهند کرد. هر چقدر معلمان در پژوهش درگیر شوند به همان میزان فهم خود را از فرایند تعلیم و تربیت افزایش می دهند و آموخته های آنان تاثیر زیادی بر آنچه در مدرسه و کلاس درس اتفاق می افتد می گذارد. از این رو مسائلی که معلمان از طریق پژوهش های انتقادی و بررسی دقیق فعالیت های خودشان و برنامه های مدرسه مطرح می کنند بر جهت یابی آینده ی برنامه های آموزشی کارکنان، همچنین طرح های توسعه و بهبود مدارس تاثیر می گذارد.

کلیدواژه ها:

معلم پژوهنده ، پژوهشگری ، اقدام پژوهی