تبیین رابطه خوش بینی تحصیلی ویادگیری خودراهبربا عملکرد تحصیلی دانش اموزان دخترپایه ششم شهرستان مهران

پژوهش حاضر با هدف تبیین رابطه خوش بینی تحصیلی و یادگیری خودراهبربا عملکرد تحصیلی دانش آموزان دخترپایه ششم شهرستان مهران انجام شد. از این رو، روش پژوهش مطالعه حاضر، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان مهران که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند و براساس آمار موجود آموزش و پرورش شهرستان مهران به تعداد ۲۶۷ نفر بودند. در پژوهش حاضر، به منظور تعیین حجم نمونه، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (۱۹۷۰)، تعداد ۱۵۹ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد و به جهت جلوگیری از افت نمونه و ... %۱۰ بیشتر در نظر گرفته شد که نهایتا مقدار به دست آمده برابر با ۱۶۸ نفر است. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) و پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران (۲۰۱۳) و مقیاس خوشبینی تحصیلی (AOS) اسچنموران وهمکاران (۲۰۱۳) استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش استنباطی برای آزمون فرضیه ها ابتدا نرمال بودن متغیرهای تحقیق به کمک آزمون کلموگروف – اسمیرنوف بررسی و سپس از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون ساده و چندگانه به کمک نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. بر اساس یافته های حاصل از پژوهش برآورد ضرایب خوش بینی تحصیلی و یادگیری خودراهبر به ترتیب با مقدار مثبت ۳۴۷/۰ و ۴۳۳/۰ نشان می-دهد بین خوش بینی تحصیلی و یادگیری خودراهبر با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دخترپایه ششم شهرستان مهران رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد، بنابراین با بالا بودن (پایین بودن) میزان خوش بینی تحصیلی و یادگیری خودراهبر در بین دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان مهران، میزان عملکرد تحصیلی آنها افزایش (کاهش) می یابد.

کلیدواژه ها:

عملکرد تحصیلی ، خوشبینی تحصیلی ، یادگیری خودراهبر.