بررسی اهمیت و ضرورت ارزشیابی در مقطع ابتدایی

مهم ترین فعالیتی که پس از اجرای برنامه های آموزشی صورت می گیرد ارزشیابی از دانش آموزان است. ارزشیابی فرآیندی است که بوسیله آن میزان دست یابی به اهداف آموزشی برای معلم و شاگرد تعیین می گردد. رالف تایلر ارزشیابی را وسیله ای جهت تعیین میزان موفقیت برنامه در رسیدن به هدفهای آموزشی مطلوب مورد نظر می داند. ارزشیابی آموزشی در برگیرنده سنجش رسمی ارزش پدیده های آموزشی است و به فعالیتهایی گفته می شود که به صورت رسمی و با قصد و برنامه های خاص انجام می گیرد. به عبارتی دیگر ارزشیابی عبارت است از فرآیند تعیین کردن، بدست آوردن و فراهم ساختن اطلاعات و قضاوت در مورد ارزش و مطلوبیت هدفها، طرحها، اجرا و نتایج به منظور هدایت تصمیم گیری، خدمت به نیازهای پاسخگویی و درک بیشتر از پدیده های مورد بررسی. در مقطع ابتدایی و به دنبال نارضایتی های پیش آمده پیرامون ارزشیابی کمی (نمره ای) شیوه ی جدیدی از ارزشیابی به نام ارزشیابی توصیفی مطرح گردید. در این شیوه ارزشیابی به جای استفاده از اعداد و نمره، قضاوت هایی که پیرامون یادگیری دانش آموزان صورت می گیرد به واقعیت نزدیک تر است. چرا که عملکرد دانش آموزان مورد مشاهده قرار می گیرد. ارزشیابی توصیفی منبعث از نظریه های جدید روان شناسی یادگیری همچون سازنده گرایی بوده و فرض این رویکرد این است که یادگیری واقعی مستلزم تلاش و کوشش خود فرد است و باید زمینه اینگونه یادگیری ها برای افراد فراهم شود. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی اهمیت ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در مقطع ابتدایی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی ، پیشرفت تحصیلی ، سنجش