برسی اضافه شیء بنفسه در دیدگاه نحویان

اضافه یکی از اسالیب متداول در زبان عربی است که در علم نحو جایگاه شایان توجه ای دارد. انواع مختلف اضافه، از جمله اضافه شیء به نفسه، در ادوار و مکاتب مختلف نحوی به دلیل استفاده فراوان و مفهوم خاص خود، مورد توجه زبان شناسان واقع شده است. نویسنده به صورت تحلیلی-توصیفی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، به بررسی اقسام این اضافه در مکاتب نحوی پرداخته است. او در بررسی خود بر آراء نحویان مختلف و مکاتب معروف نحوی، به وضوح استدلال و حجیت مبنای نحوی این اضافه و صحت آن پرداخته است. و این حکم را در اقسام مختلف از جمله صفت به موصوف، موصوف به صفت، عام به خاص و اسم به لقب بررسی نموده و تثبیت کرده است. همچنین این اثر، اضافه خاص به عام را به دلیل اجماع و ناتوانایی استفاده معقول از آن بررسی و رد کرده است.

کلیدواژه ها:

اضافه شیء به خودش ، اضافه اسم به لقب ، اضافه موصوف به صفت ، اضافه صفت به موصوف ، اضافه عام به خاص ، اضافه خاص به عام ، فایده اضافه